Kurtarılan Bellek – Hukuk Alanı – Hukuk Ödev Yaptırma Fiyatları – Ücretli Hukuk Ödevi – Hukuk Alanında Ödev Yaptırma
Avustralya Psikoloji Derneği (1995), Kurtarılan Anıların Bildirilmesine İlişkin Kılavuz İlkelerinde, psikologları geçmişteki istismar iddialarıyla uğraşırken “özel dikkat” göstermeye teşvik eder.
Amerikan Psikiyatri Birliği, 1993 tarihli durum raporunda, özellikle terapi bağlamında geri kazanılırsa, bastırılmış anıların yanlış olabileceği konusunda uyardı. Birleşik Krallık’ta Kraliyet Psikiyatristler Koleji’nin Kurtarılan Anılar Çalışma Grubu, 1996 yılında, kitlesel baskı kavramını reddederek Uygulama Kılavuzunu yayınladı.
Brandon’a (1999) göre, Çalışma Grubu ‘tekrarlanan cinsel istismarın tamamen unutulduğuna dair ikna edici kanıtlar bulamadı’. Bir sonraki bölümde gösterildiği gibi, erken çocukluk olaylarının hafızasının zayıf olduğu ampirik psikoloji literatüründe iyi bilinmektedir. Ayrıca Thomson’ın bize hatırlattığı gibi, ‘Çocukluk anılarını incelemeye çalışan herhangi bir çalışmada doğuştan gelen bir zorluk vardır’.
Lindsay ve Read ve Loftus, iddia edilen yüksek yanlış tanı oranını hem çocukların cinsel istismarı hakkındaki popüler yayınlara hem de yetersiz kanıta dayanarak belki de istemeden müşterilerine çocukken cinsel istismara uğramış olmaları gerektiğini öneren yetersiz eğitimli terapistlere bağlıyorlar. (a) hafıza kurtarma terapisinin ardından erkekler ve kadınlar tarafından çocuk cinsel istismarı (esas olarak ensest) iddialarını içeren Atlantik’in her iki yakasında çok sayıda yasal davaya; ve (b) davacıların, istismarı hatırladıkları bir süre içinde çocuk cinsel istismarı sonucu uğradıkları zarar için tazminat davası açmalarına ve hatta yıllar sonra istismar ettikleri iddia edilen kişilere karşı suç duyurusunda bulunmalarına izin veren yasal reformlardır.
Hafıza kurtarma terapilerinin bu tür eleştirmenleri hafızanın telkin edilebilirliğine dair kanıtlara işaret eder ve bastırmanın sadece nadir görülen bir fenomen olmadığını, aynı zamanda bilimsel destekten yoksun olduğunu ve bu nedenle kurtarılan hatıralar için bir açıklama olarak sorunlu olduğunu öne sürer.
Ayrıca göze çarpan bir çocuk cinsel istismarı sendromunun olmadığı ve hafıza kurtarma terapistlerinin insan hafızası hakkında çok şüpheli varsayımlarda bulunduğu (örneğin, insanların çocukluklarında 5 yaşından önce gerçekleşen olayları hatırlayabildiği) iddia edildi. bilişsel psikologlar tarafından sağlanan ampirik kanıtların ağırlığıyla tutarlı olmayan ‘infantil amnezi’ için kanıtlar.
Thomson, istismarla ilgili geri kazanılan anıların bir açıklaması olarak baskıya karşı çeşitli argümanların ışığında, bu tür anıların ‘bastırma’ (yani, birileri farkında olduğu belirli bir olayı bildirmemeyi seçtiğinde) terimleriyle açıklamanın gerektiğini savundu. ve şu ya da bu nedenle hatırlayın) baskıdan daha inandırıcıdır.
Unutkanlık testi
Beynin anı uydurması
Yaşlılarda unutkanlığa ne iyi gelir
Genç yaşta unutkanlık nasıl giderilir
Unutkanlık giderici ilaçlar
Anı uydurma
Unutkanlık tedavisi
False memory Nedir
Kuşkusuz, hafıza kurtarma terapistlerine yöneltilen önemli bir eleştiri, onların ‘doğrulayıcı yanlılığa’ (yani, kendi önsezilerini çürütmek yerine doğrulayan kanıtları arama eğiliminde olmaları) tabi olmaları ve böylece danışanlarının çocukluk cinsel istismarı ile ilgili önerilere gidilir.
Avustralya’da Thomson (1995b) tarafından yapılan bir araştırma da, bu tür terapistlerin ne olabileceğine dair kendi beklentilerinin, sordukları soru türlerini etkilediğini ve bunun da, görüşülen kişinin orijinal olayla ilgili raporlarını etkilediğini bulmuştur. Başka bir deyişle, ‘insanların belirli bir olaya ilişkin belleği, doğrudan öneriler yoluyla daha incelikli yollarla şekillendirilebilir.
Son olarak, Thomson (1995b), hafıza kurtarma terapisinin etkili olduğuna dair hiçbir bilimsel kanıt bulunmadığını bulmuştur. Bu argümanları kabul etmek, iddia edilen istismarcılara karşı cezai ve hukuk davasını kolaylaştırmak için, belki de zamanından önce yapılan bir dizi yasal değişiklik hakkında ciddi şüpheler uyandırmaktadır.
Kurtarılan veya Yanlış Bellek Tartışması: İki Zıt Görüş
Çocukların cinsel istismarına ilişkin geri kazanılan anıları çevreleyen tartışmanın temelinde iki zıt düşünce okulu vardır. Bir yanda, bilimsel destekten yoksun olmalarına rağmen, varsayımlara dayanmaya, içsel psikolojik durumlar ve zihinsel süreçler hakkında çıkarımlarda bulunmaya hazır olanlar var.
Bu düşünce okulu ile özdeşleşen psikoterapistler, danışanların kendilerine söylediklerini sorgusuz sualsiz kabul etme ve/veya düşündürücü sorgulama yoluyla bu tür “ifşaları” teşvik etme eğilimindedirler.
Öte yandan, Bartlett (1932) geleneğinde, insan belleğinin yapıcı bir modelini benimsedikleri için, terapistlerin çocuk cinsel istismarına ilişkin geri kazanılan anılarla ilgili iddialarından endişe duyan bilişsel psikologlar da vardır.
Ancak bazı yazarlar, bilişsel psikologların saldırılarına karşı hafıza kurtarma terapistlerini savundular. Berliner ve Williams (1994), kutuplaşmış tartışmanın gerçekten de akademik araştırmacılar ve klinisyenler arasında, her grubun farklı hedefler peşinde koştuğu bir anlaşmazlık olduğuna işaret eder ve Lindsay ve Read’in (1994) birkaç çalışmanın önemini abarttığını iddia eder. bu çalışmaların yanlış raporlar ürettiğini, onları çalışmaların seçici kullanımı ve değerlendirilmesi ile suçladığını ve şunları iddia eder.
“Hafızanın yanılabilirliği, telkine açıklığı ve yanlışlığına dair laboratuvar çalışmalarına dayalı kanıtlar olsa da, travmatik çocukluk deneyimleri için eksiksiz anıların yoktan yaratılabileceği kanıtlanmamıştır”.
Berliner ve Williams, bilişsel psikologların, travmanın bellek üzerindeki etkilerini araştırmak ve bizi bazı klinik uygulamaların tehlikeleri konusunda uyarmak için daha fazla zaman harcarlarsa, tartışmanın daha az kutuplaşacağını öne sürüyorlar.
Redzek (1994), Applied Cognitive Psychology’nin aynı özel sayısında Lindsay ve Read (1994) makalesi üzerine yaptığı yorumda, onların bazı iddialarına da karşı çıkıyor ve ‘ısıdan daha fazla ışık üretme’ çabasıyla yeniden biçimlendirmeyi öneriyor. gerçek ve yanıltıcı bellek tartışması, ‘tümü doğruya karşı tümü yanlış’ yaklaşımını, sinyali (gerçek bellek) gürültüden ayıran bir Sinyal Tespit Modeli ile değiştirerir.
Read ve Lindsay (1994), Berliner ve Williams (1994) ve Redzek’in (1994) yorumlarına verdikleri yanıtta, hafıza kurtarma terapistleri hakkında ileri sürdükleri iddiaları savunurlar, bu tür terapistlerin bir azınlığının (son derece düşündürücü teknikler kullanan) olduğuna dikkat çekerler. ve bilişsel psikologlar tarafından yeniden eğitime ve eğitime ihtiyaç duyarlar) orantısız sayıda ‘trajik yanlış alarm’a katkıda bulunurlar, ancak ‘bazı hatalı gecikmeli suçlama vakalarının yanıltıcı anılardan ziyade yanlış inançları içermesi olarak daha iyi karakterize edilebileceğini kabul ederler.
Bunun önemli olmasının nedeni, muhtemelen yanlış inançları teşvik etmenin, tam anlamıyla yanıltıcı hatıraları teşvik etmekten çok daha kolay olmasıdır. Amerika Birleşik Devletleri’nde 250.000 terapist bulunmasına dayanarak, bunların yüzde 10’u, yılda yirmi müşteriden oluşan vaka yükleriyle, zamanın yüzde 10’unda istismara uğramamış hastalara uygulanan ve yüzde 10’u aldatıcı inançlar yaratan son derece düşündürücü teknikler kullanıyor. Read ve Lindsay, yılda 5000 yanlış alarm vakası, yani bu tür hafıza kurtarma ile ‘tedavi edilen’ her 100 kurtarma terapisi müşterisinden birinin oranı tahmin ediyor.
Anı uydurma Beynin anı uydurması False memory Nedir Genç yaşta unutkanlık nasıl giderilir Unutkanlık giderici ilaçlar Unutkanlık tedavisi Unutkanlık testi Yaşlılarda unutkanlığa ne iyi gelir