Deneyler – Hukuk Alanı – Hukuk Ödev Yaptırma Fiyatları – Ücretli Hukuk Ödevi – Hukuk Alanında Ödev Yaptırma
Deneyler
Christianson ve Hubinette (1993) çalışmasının önemli bir gücü, göreceli olarak çok sayıda gerçek hayattaki şiddet olaylarına ve çok sayıda tanığa dayanmasıdır. Karşılaştırıldığında, Yuille ve Cutshall (1986) çalışması bir olaya ve on üç tanığa dayanıyordu.
Ayrıca, Yuille ve Tollestrup’un (1992) da belirttiği gibi soygun, toplumda sık sık meydana gelen, soyguncuyu/leri daha önce görmemiş birçok kişinin tanık olduğu bir suçtur ve aynı zamanda hem mağdurları hem de mağdurları travmatize eden bir suçtur. seyirciler. Bu nedenlerle soygun, duygusal uyarılma-hafıza hipotezini test etmek için uygun bir olay türüdür.
Bununla birlikte, bu tür gerçek travmatik olaylarla ilgili çalışmalar, yalnızca geçmişe dönük duygu ve korku bildirimlerine dayandığı ve bir akılda tutma ölçüsü olmayan bir bellek ölçüsü kullandığı için eleştirilebilir. Aynı yazarların işaret ettiği gibi, suç işlendikten hemen sonra tanıkların soygun ayrıntılarıyla ilgili hafızasını ölçmüş olsalardı, kendi çalışmaları metodolojik olarak daha iyi olurdu.
Çalışmalarının sınırlamalarına rağmen, Christianson ve Hubinette tarafından bildirilen bulgular, ve araştırmalar yer alır.
Aynı bulgular, Yuille ve Cutshall (1986) ile Yuille ve Tollestrup’un (1992) travmatik olaylarla ilgili ayrıntılı anıların genellikle doğru olduğu ve zamanın testine dayanabileceği yönündeki iddialarıyla da kısmen çelişmektedir.
Doğal ortamlardaki çalışmalar ve laboratuvar çalışmaları tarafından bildirilen çelişkili bulgular, bir dereceye kadar metodolojideki farklılıklara atfedilebilir. Christianson ve Hubinette (1993:376), bazı çalışmaların hafıza doğruluğuna odaklandığını, diğerlerinin ise hafızanın zaman içinde azalması ve komisyon hataları açısından yanlışlık ile ilgilendiğine dikkat çekiyor.
Benzer şekilde, vurgudaki farklılıklar da laboratuvar çalışmaları tarafından bildirilen çelişkili bulguları açıklamaya yöneliktir. Örneğin, Christianson (1984) ve Heuer ve Reisberg (1990) duygusal hatıraların kalıcılığı ile ilgilenirken, diğerleri ihmal hatalarını ölçtüler.
Böylece, ‘hem gerçek yaşam araştırmalarındaki hem de laboratuvar araştırmalarındaki veriler, hatırlamanın nasıl test edildiğine bağlı olarak iyi ve zayıf hatırlama göstermektedir. Yuille ve Turtle (1994), uyarılma ve performans arasındaki ilişkiyi incelerken ve kurbanları ve seyircileri karşılaştırırken, bir öznenin olaydan uzaklığı ya da suçun süresi gibi müdahaleci değişkenleri hesaba katmamışlardır.
İnsan üzerinde deney suçları nelerdir
İnsan üzerinde deney ve Deneme suçu
İnsan üzerinde deney suçu
İnsan üzerinde ilaç deneyi
İnsan üzerinde deney Suçları
Tck mevzuat
Deney insanına ne denir
TCK 90.
Christianson, yoğun duygu ve bellek arasında basit bir ilişki için gerçek bir temel olmadığı sonucuna varmıştır – “duygu veya stres ne kadar olumsuz olursa, belleğin o kadar zayıf olduğu görüşü yanlıştır ve şiddet içeren bir olayın temel yönlerinin belirli ayrıntıları ve aynı zamanda bilgi – ikinci dereceden ayrıntılar hakkında konuşma, unutmaya daha az yatkındır.
Yuille et al. (1994), İngiltere, Hendon’daki Metropolitan Polis Eğitim Merkezi’nde 120 stajyer (denetimli) polis memuruna, katılımcı veya gözlemci olarak stresli veya stresli olmayan bir mesleki simülasyon (bir ‘dur-ve-ara’ senaryosu) deneyimledi ve deneyimlerini test etti. 1 veya 12 hafta sonra hatırlayın.
Stresin geri çağrılan miktarı azalttığı, ancak zamanla hem doğruluğu hem de çürümeye karşı direnci geliştirdiği bulundu. Görgü tanıklarının stresli olaylara karşı gösterdiği direnç, bu tür tanıkların zihinlerindeki deneyimi, yani provayı gözden geçirmelerine atfedilebilir.
Wells, Wright ve Bradfield (1999), “önemli olaylar silinmez bir izlenim bırakır, ancak silinmez bir izlenim bırakmaz” diyerek literatür incelemelerini sonuçlandırmıştır.
Uyarılma-hafıza ilişkisi, bu nedenle, olay türü, test zamanı, hafıza testi ve geri alma koşulları arasındaki karmaşık etkileşimler açısından en iyi anlaşılır. Sonuç olarak, bu nedenle, Yerkes-Dodson (1908) yasası, bellek ve uyarılma arasındaki ilişkiyi yeterince tanımlamaz.
Silaha Odaklanma: Yukarıda daha önce de belirtildiği gibi, bir suç bağlamında bir silahın varlığı şüphesiz hem mağdurlar hem de görgü tanıkları için streslidir. Psikologlar, duygusal uyarılma ve hafıza arasındaki ilişki üzerine ampirik literatüre dayanarak, tanıkların açıkça silahlı bir suçluyla karşı karşıya kalması durumunda, olayın süresinin en azından bir bölümünde dikkatlerini silaha odaklayacakları ve, sonuç olarak, failin yüzünü tanıma yetenekleri azalacaktır.
Loftus ve ark. (1987a), bir fast food restoranındaki bir olayı betimleyen bir dizi slaytla denek-tanıklara sunarak ‘silah odağı’ fenomenini inceledi. Deneklerin yarısı, bir müşterinin kasiyere silah doğrulttuğunu gördü; diğer yarısı onun kasiyere bir çek verdiğini gördü.
Araştırmacılar, slaytları görüntülerken deneklerin göz hareketlerini kaydetti. Deneklerin, kontrole göre silahta daha fazla göz sabitlemesi ve daha uzun süre yaptığı ve silah durumunda hatırlama doğruluğunun daha zayıf olduğu bulundu.
Maass ve Köhnken (1989), seksen altı psikoloji öğrencisi olmayan öğrenciye, elinde bir şırınga ya da kalem tutan ve bir ilaç vermekle tehdit eden ya da etmeyen bir deneycinin yaklaştığı bir deneyde ‘silah etkisini’ simüle ettiler.
Şırıngaya maruz kalmanın, el ipuçlarının hatırlama doğruluğunu istatistiksel olarak anlamlı bir dereceye kadar arttırırken, diziliş tanımayı azalttığını bulmuşlardır. Bildirilen “silah etkisi”, tanıkların fizyolojik uyarılma düzeylerinin dikkatlerini daraltması ve söz konusu olayın çevresel ayrıntılarının zayıf hafızasına yol açması açısından açıklanabilir. Benzer sonuçlar Kramer ve ark. (1990) tanık denekleri (üniversite mezunları) bir saldırı sırasında silah taşıyan bir adam görüntüsüyle karşı karşıya kaldı.
Görüntülenen olay yerinde, kafasına içki şişesi kıran bir saldırgan kurbanın yanına geldi. Kramer et al. silahın görünür olma derecesini manipüle etti ve oldukça görünür silah durumunda olayın daha az ayrıntısının hatırlandığını ve ayrıca, kendi kendine bildirilen uyarılmanın hafıza doğruluğu ile negatif korelasyon gösterdiğini bildirdi.
İkinci bir deney serisinde, Kramer ve ark. slaytlar kullanarak hem silahın hem de kurbanın yüzünün ‘görüş süresini’ manipüle etti. Silah odak etkisinin, uyarıcı olmayan, çevresel açıdan sert bir ortamda mevcut olduğunu ve silahın görünür olduğu sürenin yüzdesine bağlı olduğunu buldular.
Kramer, bir dizi modern dikkat teorisiyle tutarlı olarak, bir silah, bir tanıktan belirli bir miktarda dikkat gerektiren göze çarpan bir nesne olarak görülebilir.
Deney insanına ne denir İnsan üzerinde deney Suçları İnsan üzerinde deney suçları nelerdir İnsan üzerinde deney suçu İnsan üzerinde deney ve Deneme suçu İnsan üzerinde ilaç deneyi TCK 90. Tck Mevzuat